Preludes & Fugues Opus 2: Fugue in D minor

-

Any new D minor fugue would be a lost cause because Bach wrote the whole Art of Fugue in D minor. After several iterations, this is my best attempt at this stoic and revered key.

Almost everything is new. Here the subject is one of the longest that I could have conceived. There are a lot of functional dissonant intervals and chords that are results of a very close interwoven relation between the tonic and its dominant mode at occur almost at the same time. The musical phrases and idioms are less clearly positioned. The emphasis is on the fluidity – the rising and passing away of each sentences that create complex continuity.

Lastly, the piano sound is also new. Here is a sample of a Fazioli with a ribbon mic. The sound is now very warm, sweet, and natural.

Popular posts from this blog

Inside the fugue ตอนที่ 1: fugue คืออะไร?

-
ผมได้ศึกษาและทดลองประพันธ์ดนตรีคลาสสิคในรูปแบบ "ฟิวจ์" (fugue) มาได้ครึ่งปีแล้ว จนรู้สึกว่าอยากจะลองเขียนถึง fugue ว่ามันคืออะไร พิเศษ อย่างไร และที่สำคัญที่สุด คือแต่งอย่างไร เผื่อจะมีประโยชน์กับผู้ที่รักดนตรีและสนใจบทประพันธ์รูปแบบนี้บ้าง เพราะข้อเขียนเกี่ยวกับ fugue นั้นมีน้อย หาอ่านยาก โดยเฉพาะในภาษาไทยคิดว่าคงมีในตำราระดับมหาวิทยาลัย ที่ส่วนมากก็เรียบเรียงขึ้นมาจากตำราภาษาอังกฤษเท่านั้น Fugue เป็น "วิธีการ" ประพันธ์ดนตรีแบบหนึ่งที่เติบโตมาในยุโรปตั้งแต่ยุคกลางและมารุ่งเรืองที่สุดในยุคบาร็อค (baroque) ประมาณปี ค.ศ.1600-1725 แต่หลังจากนั้นก็เสื่อมความนิยมอย่างรวดเร็วเมื่อโลกศิลปะเข้าสู่ยุคคลาสสิคคัล (classical) อย่างไรก็ตาม นักประพันธ์และผู้ชื่นชอบดนตรีคลาสสิคส่วนหนึ่งก็ยังคงให้ความสนใจ fugue เพราะเป็นวิธีการประพันธ์ที่สร้างดนตรีที่มีลักษณะพิเศษบางประการที่ไม่มีในดนตรีรูปแบบอื่นๆ Fugue มีลักษณะเฉพาะตัว คือเป็นดนตรีที่แต่ละเพลงนั้นถือกำเนิดขึ้นจากทำนองที่เป็น "ประธาน" (subject) เพียงทำนองเดียว (อย่างไรก็ตาม fugue ขั้นสูงบางแบบมีประธานมากกว่า 1 ทำนอง) ดนต
Read more

Inside the fugue ตอนที่ 2: โครงสร้างของ fugue (2/2)

-
ตอนที่แล้วเราพูดถึงบทเปิดนำ หรือ exposition ของ fugue ในตอนนี้เราจะพูดถึง “ภาค” (episode) และบทสรุป (ending) ของ fugue หลังจากที่บทเปิดนำจบลง fugue ก็จะเข้าสู่ episode ที่ 1 ทันที fugue บทหนึ่งสามารถมีกี่ episode ก็ได้ หน้าที่ของ episode คือการนำเสนอแนวคิดที่มีลีลาและอารมณ์แบบหนึ่งๆ โดยหยิบเอาประโยคประธาน (subject) มาประกอบการนำเสนอนั้นในรูปแบบต่างๆ กันไป ในแต่ละ episode ดนตรีจะเริ่มด้วยแนวคิดที่มีเอกลักษณ์ โดยเอกลักษณ์นั้นอาจประกอบขึ้นจากองค์ประกอบทางดนตรีต่างๆ เช่น ทำนอง เสียงประสาน รูปแบบจังหวะ พื้นผิว (texture) รูปแบบการซ้ำ (repetitive pattern) และรูปแบบอื่นๆ ที่ประกอบกันให้กลายเป็นอารมณ์ที่โดดเด่นแตกต่างจากบทเปิดนำและ episode อื่นๆ อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่นำเสนอ episode นี้ ผู้ประพันธ์จะต้องนำเอาประโยคประธานเข้ามาประกอบใน episode ด้วยวิธีการใดวิธีการหนึ่ง เช่น การนำเสนอประโยคประธานด้วยเสียงเพียงเสียงเดียวและเสียงอื่นประสานด้วยรูปแบบที่ต่างจากบทเปิดนำ การนำเสนอประธานด้วยเสียงที่ “ซ่อน” อยู่ภายในเสียงอื่น เช่นเสียง alto หรือ tenor ทำให้ผู้ฟังรับรู้ประโยคประธานโดยแทบไม่รู้ตัว กา
Read more

Inside the fugue ตอนที่ 2: โครงสร้างของ fugue (1/2)

-
Fugue ก็เหมือนดนตรีรูปแบบอื่นๆ คือมีโครงสร้างที่ถูกกำหนดไว้ โครงสร้างของดนตรีนั้นไม่ได้ถูกกำหนดขึ้นมาลอยๆ แต่มีเหตุมีผลที่สอดคล้องกันตามธรรมชาติ Fugue หนึ่งบท ประกอบขึ้นด้วย 3 ส่วนเรียงลำดับกันไป คือ 1) บทเปิดนำ (Exposition) 2) ภาค (Episodes) และ 3) บทสรุป (Ending) บทเปิดนำ หรือ Exposition เป็นส่วนที่สำคัญและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของ fugue เพราะเป็นส่วนที่นำเสนอองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ดนตรีชิ้นนี้เป็น fugue ได้แก่ 1. ประโยคประธาน (Subject): เป็นประโยคดนตรีที่เป็นแก่นของ fugue บทนั้น ประธานนี้จะถูกนำเสนอเป็นลำดับแรกทันทีด้วยเสียงเพียงเสียงเดียว โดยไม่มีบทนำหรือท่อน intro เหมือนที่ดนตรียุคถัดมานิยมปฏิบัติกัน ประโยคประธานนี้อาจเป็นวลีสั้นๆ เพียง 2 บาร์ หรือจะเป็นประโยคยาว 4,6,8 บาร์ หรือมากกว่า ก็เป็นได้ ผู้ประพันธ์มีอิสรภาพเป็นอย่างยิ่งที่จะคิดประโยคประธานขึ้นมา อย่างไรก็ตามทำนองบางแบบจะเหมาะที่จะนำมาเป็นประโยคประธานมากกว่าแบบอื่นๆ โดยทำนองที่เหมาะสม คือทำนองที่มีรูปร่างของกลุ่มเสียง (melodic curve) ที่ต่อเนื่องคล้ายเพลงร้อง สามารถจดจำได้ง่าย มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และมักจะมีความรู้สึกจบในตัว
Read more